Ekspozycja z 2007 roku tworzona 5 wolierami przedstawiającymi ptaki Tybetu i Chin
Woliery ptaków Tybetu i Chin to otwarty w 2007 r. kompleks pięciu wolier, a do dwóch największych z nich można wejść i swobodnie obserwować zwierzęta. Na początku 2024 r. przeprowadzono jego renowację. Rozmieszczoenie wolier pozwala w wyobraźni stopniowo shodzić z wyżyn himalajskich szczytów na niziny wschodnich Chin.
Wraz ze obniżaniem się wysokości zmieniają się gatunki i liczebność ptaków oraz charakterystyczna roślinność.
Typowe biotopy na różnych wysokościach posłużyły również jako wzór do aranżacji wolier, dzięki czemu woliery zdobią różaneczniki, bambusy czy miłorzęby. Elementem jednoczącym wszystkie woliery jest woda, która spływa z himalajskich szczytów na tętniące życiem niziny. W ten sposób ptaki można obserwować w otoczeniu podobnym do zróżnicowanej, pięknej, ale zagrożonej przyrody Tybetu i Chin.
1. woliera „ Himalaje” (4000-5000 m n.p.m.)
Górskie szczyty i doliny Himalajów są wzorem dla pierwszej woliery. Życie na tych wysokościach jest bardzo trudne. Niewiele gatunków roślin i zwierząt przystosowało się do tych trudnych warunków, ale mogą one osiągnąć całkiem wysoką liczebność. Typowa jest roślinność alpejska, taka jak niskie zarośla poprzecinane piargami, ze sporadycznymi trawami i ziołami.
- olśniank himalajski (Lophophorus impejanus)
- wrończyk (Pyrrhocorax pyrrhocorax)
Do woliery można wejść, więc kawki przelatują dosłownie nad głowami odwiedzających.
Spostrzegawczy goście mogą nawet dostrzec ślady tajemniczego Ibisa (Panthera uncia).
2. woliera „Płaskowyż Tybetański” (3000-4000 m n.p.m.)
Na płaskowyżu tybetańskim charakterystycznym typem roślinności jest subalpejski las iglasty składający się głównie z jodeł. Typowe są również rododendrony i azalie. Skład gatunkowy (nie tylko) ptaków jest bogatszy na tych wysokościach niż w wysokich górach, ale nadal znacznie niższy w porównaniu z żyznymi obszarami nizinnymi.
Tu można zobaczyć ptaki:
- uszak biały (Crossoptilon crossoptilon drouynii)
- kitta czerwonodzioba (Urocissa erythrorhyncha)
Woliera 3 „Bambusowe lasy Syczuanu” (2000-3000 m n.p.m.)
W Syczuanie znajdują się rozległe połacie porosłe bambusem, które stanowią podstawowe pożywienie znanej i zagrożonej wyginięciem pandy wielkiej. Przeżywa tu około 75% wszystkich pand (z około 2000). Również avifauna jest znacznie bogatsza na tych wysokościach. W tej wolierze można obserwować ptasich towarzyszy pandy wielkiej.
Są to następujące ptaki:
- tragopan modrolicy (Tragopan temminckii)
- bambusóvka chińska (Bambusicola thoracicus thoracicus)
- miedzianka szmaragdowa (Chalcophaps indica indica)
Działalność człowieka już jest widoczna na tych terenach, dlatego występuje tu wiele gatunków zwierząt zagrożonych wyginięciem (np. bażanty).
4. woliera „Junnan - las mieszany” (1000-2000 m n.p.m.)
Rosną tu zwłaszcza subtropikalne, wiecznie zielone lasy składające się przeważnie z drzew liściastych z domieszką drzew iglastych. Lasy te obfitują w bogatą florę i faunę. Jednakże znacznie częściej odczuwalna jest tu presja człowieka, przez co wiele występujących tu gatunków zwierząt i roślin jest rzadkich i zagrożonych wyginięciem.
Mieszkańcami tej woliery są:
- wieloszpon szary (Polyplectron bicalcaratum)
- synogarlica perłoszyja (Spilopelia chinensis chinensis)
- drozd czarnopierśny (Turdus dissimilis)
5. woliera „Równiny Wschodniochińskie” (0-1000 m n.p.m.)
Niziny są najbogatsze gatunkowo z tych środowisk. Niestety, południowo-wschodnie Chiny są jednocześnie gęsto zaludnione, co pociąga za sobą zmiany środowiskowe wynikające z działalności człowieka. Niektóre zwierzęta przystosowały się (np. mały szpak chiński, podczas gdy inne stały się bardzo rzadkie i zagrożone wyginięciem, takie jak podgorzałka zielonogłowa.
Mieszkańcami woliery są:
- sroka niebieska (Cyanopica cyanus cyanus)
- szablodziób (Recurvirostra avosetta)
- ostrygojad zwyczajny (Haematopus ostralegus)
- bielaczek (Mergellus albellus).
- podgorzałka zielonogłowa (Aythya baeri)
- szpak chiński (Sturnia sinensis)
Ciekawostka: Najrzadszym mieszkańcem całego kompleksu awifauny Tybetu i Chin jest bez wątpienia podgorzałka zielonogłowa. Obecnie na wolności żyje mniej niż 1000 osobników, co czyni go gatunkiem krytycznie zagrożonym. Aby ją zobaczyć, należy odwiedzić woliery poza sezonem zimowym. ponieważ niektóre gatunki (w tym podgorzałki) przebywają w wolierach tylko w cieplejszej części roku, a zimą są przenoszone na zaplecze zoo.
Filmik prezentuje mieszkańców wolier i nową szatę wolier po przebudowie.
Woliery zamieszkują gatunki typowe dla różnych regionów i wysokości nad poziomem morza:
