Nowa ekspozycja dla gibbońców białolicych została uroczyście otwarta w dniu 15 września 2022 roku. Budowa twała 2 lata. Ekspozycja nosi nazwę Vadtha ni, co w języku laotańskim oznacza Świątynię Gibbońców. Budynek został tak zbudowany, by przypominał opuszczoną świątynię, stopniowo pochłonianą przez las.
Zoo Ostrava hoduje hoduje gibbońce białolice od 2002 roku. Dotychczas zamieszkiwały stosunkowo ciasne ekspozycje pozbawione naturalnej roślinności w starym pawilonie naczelnych. Stary pawilon wzniesiony w 1966 roku nie nadaje się już do użytku i jest przeznaczony do rozbiórki.
Teraz gibbońce mają do dyspozycji nowe ponadczasowe obiekty hodowlane połączone z rozległymi wybiegami. Gibbońce w koronach drzew poruszają się brachiacją za pomocą długich kończyn przednich i jednym susem przemierzą nawet odległość 6m. Zatem ich ekspozycja zawiera wysokie drzewo i wiele elementów linowych. Dzięki większej przestrzeni i zieleni warunki hodowli gibbońców są teraz bardziej zbliżone do naturalnych.
Gibboniec białolicy (Nomascus leucogenys)
Zamieszkuje lasy tropikalne północnego Wietnamu i Laosu. Lubi owoce, liście, pączki drzew, małe żyjątka. Żyje w grupach rodzinnych składających się z jednego samca, jednej samicy i ich młodych. Samiec i samica "śpiewają" w duecie. Para melodyjnym nawoływaniem, wzmacnianym przez mały worek gardłowy, zaznacza swoje terytorium i zacieśnia więzy rodzinne. Samiec jest czarny z białymi plamami na policzkach. Samica jest beżowa z białymi i czarnymi częściami na głowie.
Samica rodzi jedno młode, które początkowo jest ubarwione jak matka. Po sześciu miesiącach zaczyna zmieniać kolor na czarny. U dorastających samic czerń zmienia się z powrotem na żółto-brązową.
Gibboniec białolicy jest jednym z najbardziej zagrożonych gibonów. Wylesianie lasów pierwotnych doprowadziło do fragmentacji siedlisk i z tego powodu gatunek ten występuje na wolności już tylko na nielicznych, oddzielonych od siebie terenach na północy Wietnamu i Laosu. Poszczególne populacje są od siebie izolowane, co może prowadzić do niepożądanego namnarzania osobników spokrewnionych, z tym połączonej degradacji genetycznej, szerzenia się mutacji i chorób w populacji. Bezpośrednim zagrożeniem są również nielegalne połowy na mięso i handel młodymi. Kłusownicy często zabijają rodziców broniących swoje młode.
Tak więc czynność ludzka doprowadziła do tak radykalnego zmniejszenia populacji, że gibboniec białolicy został wpisany na Czerwoną Listę IUCN między krytycznie zagrożone gatunki.
Wybieg zewnętrzny gibbońce dzielą z aksisami bengalskimi (Hyelaphus porcinus porcinus), które są naszym gościom dobrze znane z Safari lub z ekspozycji Indie z bliska.
W świątyni można podziwiać też zwinne wiewiórki smugowce chińskie (Tamiops swinhoei) i malutkie przepiórki chińskie (Coturnix chinensis). Część akwateraryjną zamieszkuje jaszczurka krokodylowa (Shinisaurus crocodilurus vietnamensis) i drobne rybki kardynałki chińskie (Tanichthys albonubes).
Aksis bengalski (Hyelaphus porcinus porcinus)
Należy do najmniejszych jeleni. Żeruje nocą w trawach na terenach podmokłych wzdłuż rzek Azji południowej (Indus, Ganges, Brahmaputra, Mekong). Dobrze pływa i raczej unika lasów. Żyje samotnie lub w luźnych grupkach. Swą krępą budową ciała, krótkimi kończynami i spuszczoną głową podczas ucieczki, nieco przypomina świnię. Tylko samce mają poroże i znakują swe rewiry substancjami zapachowymi. Samica po 8 miesiącach ciąży rodzi zwykle 1 młode. Jest gatunkiem zagrożonym z powodu regulacji rzek i zanikania podmokłych łąk.
Smugowiec chiński (czasem zwany wiewiórką chińską) (Tamiops swinhoei)
To mały nadrzewny gryzoń (masa do 85 g) żyjący w lasach na terenach górskich Chin i Azji Południowo-Wschodniej. Przed chłodem chroni go gęsta sierść z żółtymi pręgami na plecach i długi puszysty ogon. O półmroku poszukuje orzechów i nasion, smakołyki te chowa także na zapas. Lubi też nektar imbiru. Żyje w parach lub małych grupach rodzinnych. Porozumiewa się całą gamą dźwięków. Samica w dziuplach drzew rodzi zwykle 3-4 młode nawet 2-3 razy w roku.
Jaszczurka krokodylowa (Shinisaurus crocodilurus vietnamensis)
Dochodzi do 40 cm długości. Swą nazwę zawdzięcza bardzo charakterystycznej pokrywie łuskowej ciała, w której obecne są powiększone, guzikowate osteodermy.
Samiec jest zazwyczaj bardziej jaskrawo ubarwiony niż samica, zdobi go też bardziej widoczny deseń na ciele. Odżywia się głównie dużymi bezkręgowcami i niewielkimi wodnymi kręgowcami. Prowadzi samotniczy tryb życia a z partnerem spotyka się tylko w okresie godowym. Samiec jeszcze zwyraźnia kolory aby zainteresować samicę. To gatunek jajożyworodny. Po 8-12 miesiącach ciąży samica rodzi od 2 do 7 dużych, dobrze rozwiniętych, bardzo aktywnych młodych. Jaszczurkom krokodylowym zagraża wylesianie, zanieczyszczenia zbiorników wodnych, oraz kłusownictwo. Gady te są wyszukiwane przez terrarystów, mają też zastosowanie w tradycyjnej medycynie wschodniej.
Przepiórka chińska (Coturnix chinensis)
Dzięki długości do 14 cm należy do najmniejszych gatunków z rodziny kurowatych. Żyje w parach. Samica ubarwiona jest na brązowo (szata ochronna), samiec jest bardziej pstry. Głównym pożywieniem tych kuraków są nasiona traw.