Po pięciu latach w Zoo Ostrava przyszła na świat dwójka warchlaczków krytycznie zagrożonej świni wisajskiej pochodzącej z Filipin. Pasiaste maleństwa urodziły się 10 lipca i na razie nie została określona ich płeć. Młoda para hodowlana wraz z potomstwem zamieszkuje wybieg w pobliżu ekspozycji Na Farmie.

Świnie wisajskie (Sus cebifrons negrinus) są  gatunkiem endemicznym Filipin. Cała światowa dziko żyjąca populacja licząca zaledwie 200 osobników skupiona jest na dwóch wyspach Negros i Panay z archipelagu Zachodnich Wysp Wisajskich.
Ten niewielki gatunek świni dochodzi do 90 cm długości i masy 70 kg. Samce odznaczają się gęstą długą szczeciną wzdłuż kręgosłupa i na głowie. Wystraszone lub podekscytowane stroszą swą „buntowniczą fryzurę“. Samice są mniejsze od samców.
Świnie wisajskie żerują w gęstych lasach deszczowych. Są wszystkożerne, lubią zwłaszcza owoce, bulwy, korzonki, liście i drobne bezkręgowce. Przeorując ryjkiem runo leśne w poszukiwaniu smacznych kąsków spulchniają glebę. W odchodach rozsiewają też nasiona. Pełnią zatem ważną rolę przy odnowie lasu i bez wątpliwości można je nazwać „ leśnymi ogrodnikami“. Żyją w grupkach złożonych z dorosłego samca oraz 3-4 dorosłych samic z młodymi. Samce aktywnie bronią swojego terytorium przed innymi stadami świń, czy drapieżnikami. Samice rodzą  1-5 młodych w przygotowanych przez siebie legowiskach wyścielonych roślinnością. Sierść warchlaczków jest  przez pół roku paskowana, po czym stopniowo zaczyna przybierać umaszczenie dorosłych.

Wylesianie, połowy i hybrydyzacja ze świnią domową doprowadziły świnie wisajskie na skraj wyginięcia. Na skutek utraty aż 95 %  powierzchni swych naturalnych siedlisk, świnie często szukają pożywienia wśród upraw awokada, palmy czy tara, przez co postrzegane są  przez rolników jako szkodniki.

Hodowla krytycznie zagrożonych świń wisajskich w ogrodach zoologicznych jest kluczowa  dla przetrwanie tego jednego z najrzadszych z gatunków dzikich świń.

Powrót do aktualności