ibisy grzywiaste w Hiszpanii

Ibis grzywiasty w przeszłości występował w Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie. W Europie Środkowej i Południowej wyginęł do roku 1630. Do roku 2017 należał do według notowań IUCN do gatunków krytycznie zagrożonych („Critically Endangered“). Dzięki projektom repatriacyjnym doszło do poprawy sytuacji i w roku 2018 został przeszeregowany miedzy gatunki zagrożone wyginięciem „Endangered“. Jednym z projektów ratowania rzadkich ibisów grzywiastych jest międzynarodowy projekt repatriacyjny Proyecto Eremita, prowadzony od roku 2004 przez Zoobotánico Jerez w południowej Hiszpanii oraz wydział środowiska andaluzyjskiego rządu regionalnego. Celem projektu jest odbudowa dzikiej populacji ibisów grzywiastych w rejonie Andaluzji. Wypuszczenie kilkuset młodych ibisów zaowocowało gniazdowaniem ptaków i wytworzeniem małej kolonii.

Zoo Ostrava, wraz z 20 europejskimi ogrodami zoologicznymi, aktywnie wspiera ten projekt.

Zoo Ostrava hoduje Ibisy grzywiaste od 2008 roku we wspólnej wolierze z sępami płowymi. Dotychczas udał się odchów 37 młodych. Koordynator  EEP (Europejski Ex situ Program) dla tego gatunku 19 młodych ibisów przeznaczył do wsparcia hodowli w europejskich zoo a odchowy od roku 2017 polecił do programu repatriacyjnego. Od 2017 roku dostarczyła do Hiszpanii już 14 młodych ibisów. Ostatnie 3 młode ibisy odchowane w Ostrawie zostały przewiezione do Hiszpanii pod koniec 2021 roku. Po zadoptowaniu we wolierze adaptacyjnej zostały wypuszczone na wolność 14. lutego 2022.

Ibis grzywiasty (Geronticus eremita) w przeszłości występował w Europie (Szwajcaria, Niemcy, Austria Hiszpania, Włochy), Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie. W wyniku utraty środowiska naturalnego, połowów i kładzenia zatrutych przynęt w wielu miejscach doszło do jego wyginięcia. Pod koniec XX wieku pojawiły się kolejne zagrożenia – stosowanie środków owadobójczych i przewody elektryczne. Liczebność populacji tego gatunku oszacowano na 200 – 250 dorosłych osobników. Współcześnie 95% populacji żyje w Souss-Massa National Park and Tamri w Maroko, prawie setka ptaków przeżywa w półdzikiej populacji w Turcji, reszta populacji (około 5 ptaków) w Syrii prawdopodobnie już wyginęła.

Powrót do aktualności