Wspólna woliera w pobliżu wejścia do zoo tętnieje życiem i przypomina „ptasie przedszkole”. To towarzyskie papużki aleksandretty chińskie ufunudowały sobie 19 młodych.  Samicy bażanta złotego też towarzyszą 2 pisklątka.

Bażant złocisty (Chrysolophus pictus)

Między gałęziami w dolnej części woliery skacze brązowa kura bażanta złocistego w towarzystwie 2 maleńkich brązowych kuleczek. Pisklęta bażanta złocistego wykluły się  5 czerwca.
Pisklęta bażantów, jak na ptaki z rzędu grzebiących przystało, są bardzo zaradne – niedługo po wykluciu opuszczają gniazdo i bez pomocy rodziców zbierają pożywienie. Samica  im towarzyszy i chroni je  dopóki się nie usamodzielnią. Samiec zazwyczaj nie jest zaangażowany w opiekę nad potomstwem.
Bażanty złociste charakteryzuje wyraźny dymorfizm płciowy. Głowę samca zdobi złocisty czub a ciało purpurowe i złociste pióra. Samce podczas toków  starają się zaimponować samicom swym ubarwieniem, tańcem godowym i krakoczącym „śpiewem“. Samicom wysiadującym jaja na ziemi w dołku lęgowym a później wodzącym pisklęta, najwygodniej  i najbezpieczniej jest w subtelnie brązowo-szarych piórkach. Pisklęta są również niepozornie ubarwione. Gatunek ten żyje w lasach z gęstwinami bambusów w środkowych Chinach do wysokości 2200 m n.p.m.

Seria 5000

Para hodowlana została skompletowana pod koniec 2021 roku i oba osobniki należą do serii 5000. Chodzi tu o międzynarodowy projekt, którego celem jest wytworzenie żywotnej populacji czystej linii bażanta złocistego (Chrysolophus pictus) w opiece  ludzkiej.
Zoo w Ostrawie jest zaangażowane w projekt wraz ze Stowarzyszeniem Hodowców Ptaków Owadożernych i Owocożernych (SCHHAPP), World Pheasant Association (WPA), European Conservation Breeding Group (ECBG) i Aviornis (międzynarodową grupą hodowców bażantów). Wskaźnik czystej krwi tego gatunku bażanta jest bardzo niski w hodowli europejskiej, ponieważ ptaki te były często krzyżowane z innymi gatunkami bażantów. Na szczęście w 1997 roku do Europy sprowadzono trzy linie bażantów czystej krwi. Wszystkie osobniki objęte projektem są rejestrowane, a pary hodowlane są zestawiane z osobników  zróżnicowanych genetycznie.

Aleksandretta chińska (Psittacula derbiana)

Aleksandretta chińska należy do papug kolonialnych, które na wolności żyją i rozmnażają się w grupach liczących do 50 osobników. Kolonię w ostrawskim zoo tworzy obecnie 18 dorosłych osobników - osiem samców i dziesięć samic. Pary rodzicielskie wychowują łącznie 19 piskląt, które stopniowo opuszczają budki lęgowe i siadają na gałęziach w ich pobliżu. Po opuszczeniu gniazda młode są nadal karmione przez rodziców. Pełną niezależność osiągają w wieku około sześciu miesięcy.
Podobnie jak większość gatunków papug, aleksandretty gniazdują w dziuplach drzew. W zoo dziuple zostały zastąpione budkami lęgowymi. Wszystkie młode są wychowywane w sposób naturalny przez rodziców – bez ingerencji opiekunów. Po wykluciu młode pokryte białawym puchem są całkowicie zależne od opieki dorosłych. Opuszczają budkę lęgową w wieku 70-75 dni. W tym czasie osiągają wielkość dorosłych aleksandret.
Aleksandretta chińska jest jedną z niewielu papug z dymorfizmem płciowym. Samce i samice różnią się kolorem dzioba. Dorosłe samce mają czerwoną górną część dzioba i czarną dolną część. Samice mają całkowicie czarny dziób i jasnoróżowy pasek wokół gardła. Młode osobniki odróżniają się od samic krótszym ogonem, a w wieku dwóch lat można odróżnić samca od samicy.
Większość ostrawskich piskląt opuściła już budki lęgowe. Goście mają okazję obserwować je w wolierze w pobliżu wejścia do zoo w ekspozycji Sztuka ogrodowa Dalekiego Wschodu.

----------------------------------

Aleksanderetta chińska jest jedną z najbardziej kolorowych aleksandret. Występuje wyłącznie w górach z wilgotnymi stale zielonymi lasami Tybetu i Chin (prowincje Syczuan i Yunnan) oraz w indyjskich stanach Arunachal Pradesh i Assam. Zamieszkuje lasy iglaste i mieszane, drzewostany rododendronowe i tereny uprawne na wysokościach od 1 250 do 4 000 m. Żywi się nasionami drzew i różnymi jagodami, ale zalatuje również na pola zbóż i kukurydzy oraz do sadów.
Ta wytrzymałej papudze zagraża zwłaszcza wycinanie starych drzew z dziuplami ważnymi dla gniazdowania, kłusownictwo i nielegalny handel dzikimi zwierzętami. Należy do zwierząt bliskich zagrożenia na Czerwonej Liście Gatunków Zagrożonych.

Powrót do aktualności