W ciągu ostatniego miesiąca stado jaskrawo ubarwionych ptaków odwiedzało jeden z wielu karmników w ostrawskim zoo: gil zwyczajny (Pyrrhula pyrrhula), bogatka zwyczajna (Parus major), zięba zwyczajna (Fringilla coelebs), dzięcioł duży (Dendrocopos major), szczygieł zwyczajny (Carduelis carduelis). U tych gatunków, z wyjątkiem sikorki, na filmiku można zauważyć dymorfizm płciowy. Oznacza to różnice w ubarwieniu samców i samic, choć w przypadku dzięcioła chodzi tylko o czerwoną plamkę zdobiacą ciemię głowy samca.
Gile, szczygły i zięby dawniej hodowano w klatkach by cieszyć się ich śpiewem lub atrakcyjnym wyglądem. Charakterystyczny śpiew szczygłów był podstawą do ich nazwania nie tylko w języku polskim, ale również w kilku innych językach: w czeskim (stehlík), niemieckim (Stieglitz), norweskim (stillits), szweckim (steglits), duńskim (stillitsen), holenderskim (distelvink), rumuńskim (sticletele) a nawet węgierskim (tengelic).

Powrót do aktualności