Młode lamparty lankijskie urodzone w listopadzie 2024 roku rosną jak na drożdżach pod czułą opieką matki. Lamparcica ze swoimi pociechami do tej pory przebywała na zapleczu Pawilonu Indyjakich Ssaków drapieżnych, ale teraz już trzymiesięczne kocięta zaczęły się zaznajamiać z częścią ekspozycyjną pawilonu. Goście mogą je obserwować za pośrednictwem kamer również na zapleczu.

Matką dwóch małych samiczek urodzonych 2 listopada 2024 r. jest 10-letnia samica, która dwa lata temu w ostrawskim zoo z powodzeniem wychowała swoje pierwsze młode - samca i samicę. Po uniezależnieniu od matki oba młode lamparty, na zalecenie koordynatora europejskiego programu ex situ dla tych kotów, zostały przewiezione do innych ogrodów zoologicznych - samica do Singapuru, a samiec do Zoo d'Abruzzo we Włoszech.
Samica wzorowo opiekuje się również swoim drugim potomstwem. Opiekunowie monitorują cały odchów za pomocą kamer. Nie ingerują w niego w jednak, aby nie zakłócać naturalnego wychowania młodych przez matkę. Weterynarz podczas dwóch krótkich badań sprawdził stan zdrowia młodych, zaszczepił je, odrobaczył, zaaplikował chip identyfikacyjny i określił ich płeć.
Młode lamparty rodzą się ślepe i całkowicie zależne od matki. Samiec nie angażuje się w odchów potowstwa i dlatego też w naszym zoo jest oddzielony od matki i jej młodych. Taki układ odpowiada naturalnemu sposobowi życia lampartów w przyrodzie. Do tej pory matka i jej młode spędzały czas na zapleczu pawilonu. Małe samice wkrótce skończą trzy miesiące. Znacznie urosły, więc stopniowo odkrywają ekspozycyjne części pawilonu, gdzie przy odrobinie szczęścia można je rankiem zobaczyć. Kiedy wycofają się na zaplecze, to można je obserwować na ekranie w pawilonie.
Zoo Ostrava hoduje lamparty cejlońskie od 1977 roku. Oprócz zoo w Colombo na Sri Lance, jest to najdłużej trwająca nieprzerwana hodowla tych wielkich kotów na świecie. W przeszłości udał się odchów 15 młodych. W najnowszej historii w 2008 urodziły się dwie samice, a w 2022 parka.

-----------------------------------

Samce lampartów lankijskich (Panthera pardus kotiya) osiągają masę około 80 kg, samice są znacznie mniejsze - ważą zaledwie 30kg. Polują na aksisy, zające, sambary, młode bawoły, dziki, pawie, węże, a nawet na jeżozwierze i małpy. Lamparty są samotnikami szukającymi partnera tylko w okresie rui, więc również nasze zwierzęta trzymane są oddzielnie. Po 90-110 dniach rodzi się 2 do 3 młodych, którymi się opiekuje wyłącznie samica. Lampart na wolności żyje 10-15 lat, w opiece ludzkiej może długość życia wynosić nawet 22 lata.
Lampart lankijski zamieszkuje tylko wyspę Cejlon, gdzie jako największy drapieżnik stoi na szczycie łańcucha pokarmowego. Szacuje się, że na wolności żyje mniej niż 800 dorosłych osobników. Największym zagrożeniem dla tego zwierzęcia jest utrata i fragmentacja siedlisk, a także kłusownictwo. Od lat 90. jest wymieniony jako „zagrożony” na Czerwonej Liście Gatunków Zagrożonych IUCN. W 2019 r. jego liczebność na wolności nieznacznie się poprawiła, a lampart cejloński został przeklasyfikowany jako „narażony na wyginięcie”. Jego dalsze istnienie na Ziemi zależy od funkcjonowania parków narodowych na Sri Lance, a także jego hodowli pod opieką człowieka w ogrodach zoologicznych.

Powrót do aktualności